タスク３：目に浮かぶ描写

สวัสดีค่ะ ยินดีตอนรับสู่บล็อกของเราอีกครั้ง
ในครั้งนี้ก็หายหน้าหายตาไปนานอีกแล้ว แฮ่ แต่กลับมาแล้วค่า เย้เย้

ในครั้งนี้ก็กลับมากับ タスク３ ของวิชา app jp lin
โดยหัวข้อในครั้งนี้ก็คือ 「目に浮かぶ描写」
ก็ไม่แน่ใจว่าควรจะอธิบายยังไงดีกับหัวข้อนี้ น่าจะประมาณ
การอธิบายที่สามารถทำให้เห็นภาพไหมนะ ?
หรือจะเป็นการเล่าเรื่องที่คนนึกภาพออก ?

แต่คิดว่าคอนเซปต์ก็จะประมาณ ๆ นี้ค่ะ แหะ

ก็ タスク ในครั้งนี้ ถ้าไม่คงคอนเซปต์ตาแตกก็ไม่ใช่เราแล้วค่ะ ! 555555
แต่ถ้าถามว่างานในครั้งนี้ตาแตกกับอะไรเอ่ย
อะไรยากที่สุดในงานชิ้นนี้

ก็คงต้องตอบว่า "ภาษาญี่ปุ่น" ค่ะ แหะ ๆ

เพราะจริงๆ พูดแบบโอ้อวดนิดๆนึงๆก็คิดว่ามีสกิลการเล่าเรื่องอยู่พอสมควรนะคะ
เรารู้สึกว่าในชีวิตที่ได้พูดคุยกับใครหลายๆคนมันมักจะมีสตอรี่ที่แลกเปลี่ยนกันอยู่แล้วเลยคิดว่าถ้าให้เล่าเรื่องก็คงไม่ยากหรอก เพราะสิ่งที่ยากกว่านั้นคือการเปลี่ยนเป็นอีกภาษานั่นเอง แง

ก็จะมาเริ่มจากงานรอบแรกที่ทำก่อนเลยนะคะ
ก็ขอให้ทุกคนอ่านกัน และลองนึกภาพตามดูนะคะ ....

ある男の人がいます。その男の人は新聞を読んでいます。読んでいる間に、外国人が見えます。その時、ちょうどその外国人と目が合いました。それから、その外国人が笑ってゆっくり、あー、地図を持って、ゆっくりその男の人に近づけます。でも、その男の人は道を教えるのが嫌だから、ちょうど同じソファに座っている人を自分の方に引き寄せて、新聞を読み続けるふりをして―します。そのため、その外国人がその男の人に道を聞きません。

คำถามคือทุกคนสามารถคิดภาพตามได้ไหมคะ ?

ถ้าคิดตามได้ก็ขอปรบมือเลยค่ะ เพราะจริงๆคือตอนที่เราวานให้เพื่อนที่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นมาช่วยฟังให้หน่อยก็ไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่เลยค่ะ แง แต่เพื่อนบอกว่ารู้เรื่องก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาค่ะ แหะๆ

แต่

แต่

แต่

ตอนแรกที่เพื่อนฟังเราพูด ก็เกิดอาการตาแตกค่ะค่ะ

เพื่อนถามว่า "อะไรนะ คนถูกลากไปหรอ?" เราก็พยักหน้าไป เพราะในหัวเราก็เป็นเรื่องแบบนั้น

จนมาดู+ฟังเฉลย/อันที่คนญี่ปุ่นทำจริง ๆ ก็พบข้อผิดพลาดค่ะ TT

เพราะว่าสื่อความหมายของภาพผิด ! เนื่องมาจากเราดูภาพผิดค่ะ แง

มิน่าล่ะ ตอนเล่าเพื่อนก็งงตรงที่ว่าฟังเข้าใจนะ แต่เนื้อเรื่องดูไม่เป็นไปตามคอมมอนเซ้น

ใครที่ไหนจะไปลากคนอื่นมา!!

ก็จะขออนุญาตนำภาพของโจทย์มา แต่ไม่แน่ใจว่าใส่มาได้เลยไหมเลยขออนุญาตวาดใหม่แทนละกันนะคะ ^^;

ก็คือจริงๆแล้ว ไม่ได้มีใครถูกลากค่ะ แต่เป็นคนเนียนทำเป็นอ่านด้วย / หรือทำเป็นซ่อนต่างหาก

แล้วก็จะเห็นว่า เรื่องที่เราเล่า มันผิดตัวละครด้วยค่ะ แง ขอน้อมรับความผิดพลาดครั้งนี้นะคะ เราพลาดที่มองภาพพลาดไปนิดนึง ㅠㅠ

แต่ไม่เป็นไรค่ะ ! เราจะจดจำความผิดพลาดในครั้งนี้ไปแก้ไขในครั้งต่อไปอย่างดีเลยค่ะ !!

หลังจากที่เราทำของครั้งแรกเสร็จ

ก็ได้อ่านของคนญี่ปุ่น และฟังว่าเขาเล่ายังไง

จริงๆก็แอบติดใจนิดนึงว่า

เราควรเล่าเป็นแบบไหนกันนะ ระหว่าง กริยารูปอดีตกับปัจจุบัน?

จากของอันที่เราทำจะเห็นได้ว่าเราไม่ได้ใช้รูปอดีตเลยค่ะ หรือน่าจะมีอยู่ไม่กี่ประโยค เพราะเราไม่แน่ใจค่ะว่าในการเล่าให้เห็นภาพเนี่ย เรื่องที่เป็นเรื่องทีผ่านมาแล้ว(เกิดขึ้นจริง ประสบการณ์จริง) กับเรื่องที่เป็นการแต่งขึ้นมาเหมือนนิทาน ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆนี่ใช้เป็นกริยาอดีตหรือไม่?

แต่จากที่ฟังและอ่านก็ใช้เป็นรูปอดีตกัน ในรอบที่แก้เราก็เลยใช้เป็นอดีตค่ะ แหะ ๆ

แต่ไว้อาจจะลองตั้งคำถามดูกับเรื่องนี้ดูอีกทีค่ะ

ถัดมา จะยังไม่ใช่การแก้ไขอีกรอบ

แต่เป็นเรื่องของคำศัพท์ที่ได้เพิ่มเติมมากค่ะ ก็รู้สึกว่าน่าสนใจดี

คือคำว่า "ยิ้ม" ค่ะ

อันนี้ที่จริงตอนเราทำก็ติดใจคำนี้ เพราะว่าอยากได้คำขยายกริยาตัวนี้มากกว่านี้

แต่เพราะว่าคลังคำน้อย ก็เลยใส่ไปแค่ 笑う แง

แต่ในตัวอย่างที่คนญี่ปุ่นทำก็มี

にっこり笑い；smile sweetly, grin

愛想笑い；insincere smile, forced smile

แต่ที่น่าสนใจสำหรับเราคือ 愛想笑い ว่าความหมายมันเป็นเชิงบวกหรือเชิงลบ หรือกลางๆกัน เพราะตอนแรกดูจากคันจิก็ไม่น่าเป็นความหมายไม่ดีหรือเปล่าน้า แต่พอหาความหมายก็ดูไปในทางลบๆ เพราะฉะนั้น วิธีที่ทำให้นึกภาพได้มากที่สุด คือการเสิร์จหารูปในกูเกิ้ลค่ะ

ตัวอย่างที่ได้ก็จะประมาณ

หรือ

ในเว็บนี้ link

ก็ขึ้นหัวข้อว่า 

「あんまり面白くないLINEメッセージにも正しい愛想笑いを届けよう」

พร้อกับรูปภาพประกอบประมาณนี้

ก็เลยคิดว่า ความหมายน่าจะไม่ใช่ในทางดีสักเท่าไหร่นะคะ

เป็นรอยยิ้มฝืน ๆ แงงง

ถัดไปก็จะเป็นงานแก้รอบสุดท้ายของ タスク นี้ค่ะ

あるホテルのロビーで同じソファに座っている二人の男性がいたんです。新聞を読んでいる人がA、何もしないでただのんびりしている人がB。Bがぼーっとしている間に、外国人のおじさんを見かけたんです。その外国人はいくら地図を読んでも行き方がわからないようでした。Bがふと視線を移すと、その外国人と目が合ってしまったんです。「やばっ！」とBは思いました。英語が苦手なので、外国人と話すのが大変で嫌なんです。でも、目が合った後に、その外国人はにっこり笑い、やっと教えられる人が見つかったというような顔をして、地図を持って、少しずつBに近づいてきたんです。そのとき、「どうしようどうしよう」と思って慌てている間に、隣で新聞を読んでいるAに気づきました。そのため、BはAが読んでいる新聞の陰に隠れて、読んでいるふりをしたんです。Aもびっくりして、その外国人のおじさんも言葉を失ってしまいました。

ในส่วนของตัวอักษรสีแดงขีดเส้นใต้เป็นส่วนที่รับการแก้ไขจากอาจารย์อีกทีค่ะ
สิ่งที่รู้สึกว้าวซ่าหลังจากอาจารย์บอกเฉลยว่าเราผิดตรงไหน ขาดอะไรไปก็คือตรง という ค่ะ
จริงๆตอนที่แก้ เราก็นั่งคิดค่ะว่า เอ หรือการพูดแค่ว่า "ทำหน้าเหมือนในที่สุดก็เจอคนที่สามารถช่วยบอกทางได้แล้ว" มันไม่เคลียร์หรือเปล่านะ คนเราอาจจะดีใจ ตกใจ อะไรแบบนี้ไหมนะ
ตอนแรกก็อยากลองเติม 嬉しそうな顔 ไปด้วย แต่ก็พอเติมไปแล้วมันก็งง ๆ กว่าเดิมค่ะ แง้

จนอาจารย์ก็ช่วยชี้ทางสว่างให้ค่ะ เย้

เหตุผลที่ใส่ という เข้าไปด้วยเพราะว่าอนุประโยคข้างหน้ามันยาวแสนยาว
การเติมเข้าไปก็จะสามารถครอบคลุมได้มากขึ้น !
なるほどね！！สุบะระซี่ !!


สำหรับ タスク นี้ก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์ค่ะ เย้

・สิ่งที่ได้เรียนรู้จากงานในครั้งนี้・

เอาจริงๆเรารู้สึกว่าพอเป็นเขียนแล้วรู้สึกว่า มันเรียบร้อยและเข้าใจง่ายค่ะ

เหมือนว่าตอนเขียนเรามีเวลาคิดเยอะ

ในขณะที่ตอนพูดคุย เล่าเรื่อง จะไม่ค่อยลื่น

ซึ่งมันก็คงเป็นธรรมชาติของการพูดคุยล่ะค่ะ 

จากที่ได้ฟังตัวอย่างสนทนาก็รู้สึกว่า เวลาคนญี่ปุ่นคุยกันก็เหมือนเวลาคนไทยคุยกัน หรือเอาจริงๆก็คงเหมือนคนทุกชาติ ที่ระหว่างการคุยก็มีการเว้นจังหวะบ้าง ย้ำให้คนฟังเข้าใจบ้าง เกริ่นบ้าง อะไรอย่างนี้ แต่ก็รู้สึกว่าการเล่าเรื่องนี้มันก็ flow นะคะ (ยกเว้นอันที่หัวเราะกันแรง ๆ นะคะ อันนั้นอยากให้กลั้นขำเล็กน้อย แหะ ๆ)

แต่เราว่าสิ่งสำคัญที่สุดของการพูดคุยเล่าเรื่อง ไม่ใช่ความ flow ของการเล่าหรอกค่ะ

แต่เป็นการทำให้ "ผู้ฟังสามารถเข้าใจ" ได้

คือเวลาข้อมูลมันอยู่ในหัวเรา เราก็เข้าใจคนเดียวได้อยู่แล้ว

แต่ตอนที่ต้องสื่อออกมาให้ใครสักคนรับรู้ด้วย เช่นในครั้งนี้ที่ได้ลองพูดให้เพื่อนฟัง

ก็รู้สึกว่าต้องมีความระมัดระวังมากอยู่พอตัวค่ะ หรือก็คือเราจะพยายามใช้คำที่ไม่ยากเกินไป หรือไม่คิดประโยคซับซ้อนเกินไป ซึ่งก็เกิดมาจากการประเมินความสามารถของตัวเองและของผู้ฟังด้วยค่ะ

แต่ในครั้งนี้ก็รู้ว่าตัวเองยังไม่พอในเรื่องของคลังศัพท์ที่จะทำให้เห็นภาพมากขึ้นสักเท่าไร

ก็จะขอฝึกวิชาต่อไปเรื่อย ๆ

เพื่อในสักวันเราจะสามารถเม้าท์กับเพื่อนเป็นภาษาญี่ปุ่นได้อย่างออกรส !!

ล้อเล่นค่ะ แฮ่ แต่ก็เป็นส่วนหนึ่ง อิอิ

ก็คิดว่าอยากจะเล่าเรื่องให้เก่งมากกว่านี้ เล่าให้ผู้ฟังเห็นภาพได้มากกว่านี้ เพราะฉะนั้นจะฝึกไปเรื่อย ๆ ค่ะ เย้ เย้

สำหรับวันนี้ก็ขอจบบล็อกเพียงเท่านี้ค่ะ <3

เพิ่มเติมเล็กน้อยค่ะ

จริง ๆ กำลังนั่งคิดว่าถ้าเราลองฝึกเล่าเรื่องจากภาพการ์ตูนสี่ช่องของคุณ  キューライス　ก็น่าจะเป็นเรื่องสนุกดีนะคะ เพราะว่าน่ารักมากเลยค่ะ แงง น้องแมว

ที่มา twitter