【ส่งท้าย】

ว้าว แล้วก็มาถึงการเขียนบล็อกครั้งสุดท้าย

ส่งท้ายรายวิชา APP JP LIN แล้ว

เก่งมาก! （笑う）

(น้ำตาไหล)

ในระยะเวลาประมาณ 3-4 เดือนที่ได้เรียนวิชานี้ก็ทำให้เราคิดว่า "คิดถูกแล้วแหละที่ลงเรียนวิชานี้"

ก่อนลงเรียนก็มีความลังเลค่อนข้างสูง เพราะว่ามีแต่คนบอกว่างานเยอะเนอะ แล้วคนขี้เกียจอย่างเราจะไหวหรออออ แต่ก็ไหวอยู่ ก็โออยู่นะ !

จริงๆช่วงปีสามเทอมหนึ่ง เรารู้สึก lost กับภาษาญี่ปุ่นมากเลยค่ะ

ในใจคือสลับกันระหว่าง ไม่อยากเรียนญี่ปุ่นแล้ว อยากนอน อยู่ตลอด แฮะๆ

คือค่อนข้างหมดกำลังใจ ว่าเราไม่เก่งขึ้นสักที ทำยังไงก็ไม่เห็นว่าตัวเองจะเก่งขึ้น

จนได้มาเรียนวิชานี้ก็เปลี่ยนไป

ไม่ใช่ว่าตัวเองเก่งขึ้นมากนะ แต่รู้สึกว่าตนเองพัฒนามากขึ้นค่ะ

คือ เรารู้สึกว่าเราก็ยังไปต่อได้อยู่นะ แค่ตอนนี้ถ้าเปรียบเป็นกราฟเส้น เราก็คงอยู่ในช่วงโค้ง U-curved แหละ มันยังไปต่อได้อีก !!

ถ้าถามว่าตัวเองตอนนี้เก่งขึ้นจากจุดเดิมก่อนเริ่มเรียนมากแค่ไหน

ถ้าให้เราประเมินตัวเอง เราก็คิดว่าเราเราก็เก่งขึ้นนะ แม้อาจจะไม่ได้มากแต่เราก็พัฒนานะ

ไม่ใช่แค่เรื่องทักษะภาษา แต่การเรียนวิชานี้ก็ทำให้เราตระหนักถึง empathy มากขึ้น

ซึ่งมีความสำคัญมากเวลาที่เราจะส่งสาส์นออกไปให้ผู้รับ

---------------

ในคลาสนี้การได้ทำ タスク คือสิ่งที่เราคิดว่าสำคัญที่สุดเลยค่ะ

ในคลาสนี้เราทำทั้งหมด 5 タスク (แต่เราขาดคาบ いい聞き手になる ไปเลยไม่ได้มาพูดถึงสักเท่าไร ㅠㅠ)

แต่ถามว่า タスク ที่ทำให้อะไรกับเรา ก็คงเป็นความคิดที่ตระหนักในความไม่เก่งของตัวเอง

หากอิงคำพูดของโสเครตีส ก็คง "เรารู้ว่าเราไม่รู้อะไรเลย"

เราคิดว่าการที่เราได้ตระหนักว่าเราไม่รู้ มันจะช่วยกระตุ้นให้เราหาทางที่จะทำยังไงให้ตัวเองกลายเปน "รู้แล้ว" นะคะ ซึ่งในคลาสนี้การทำ タスク ก็ได้ทำให้เราได้รู้จักคำศัพท์ รูปประโยคต่างๆที่ไม่เคยได้รู้มากมาย รวมถึงการรับฟีดแบ็กหลังจากการทำงานก็ช่วยทำให้เราได้แก้ไขข้อผิดพลาดของตัวเองได้ดีด้วย

---------------

นอกจากนี้ในคลาสก็ได้เรียน ทฤษฎีต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการสอนภาษาที่สอง

จริง ๆ ค่อนข้างเสียดายว่าเรารู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีโอกาสได้นำไปใช้เลย เพราะไม่ได้สอนพิเศษแล้ว

แต่คิดว่าในอนาคตก็อยากลองไปปรับใช้ให้มากขึ้น

---------------

ในส่วนของ 言語現象 อันนี้ก็เป็นส่วนที่เราชอบนะคะ

คือเหมือนช่วยย้ำอีกทีว่าเรานั้น 

ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น (ร้องเพลง)

ส่วนใหญ่ เราก็มักจะได้เรียนเรื่องที่เราเหมือนจะรู้อยู่แล้ว เช่นการใช้ だ・のだ

แต่ก็ได้มาคุย มาถกถึงการใช้ ซึ่งก็นำไปสู่ข้อมูลที่เราอาจจะไม่เคยรู้!

ก็สนุกมากค่ะ ต้องขอบคุณที่เพื่อน ๆ พี่ๆ ในห้องแอคทีฟในการเรียนมาก

เราเลยได้ความรู้ไปด้วย แหะๆ

---------------

นอกจากนี้ ไม่พูดถึงคงไม่ได้

"เพื่อน และ พี่ๆ" ที่นั่งเรียนวิชานี้ด้วยกัน

เรารู้สึกว่าพวกคุณคือองค์ประกอบที่สำคัญของการเรียนคลาสนี้เลย

ยังจำภาพที่เขามานั่งเรียนกัน 4 คนเหงาๆวันแรกได้อยู่ รอบตัวมีรุ่นพี่สองคน และเพื่อนที่แสนเก่งอีกคนนึง ตอนนั้นในหัวแบบ ลดวิชาดีไหมเอ่ย 55555555 กดดันมาก เขินที่จะให้คนอื่นรู้ว่าไม่ฉลาดค่ะ

แงแงแง

แต่สุดท้ายก็ต้องบอกเลยว่า ขอบคุณ เพราะพวกคุณคอยช่วยเหลือเราตลอด

เป็นสภาพแวดล้อมการเรียนที่ดี และน่าสนใจมาก

เพื่อนๆที่นั่งอีกโต๊ะ แม้เราจะไม่ได้คุยกันในคลาสเยอะ เพราะนั่งคนละโต๊ะ

แต่เวลานอกคลาสก็ช่วยเหลือวิชานี้ให้เราเหมือนกัน

---------------

สรุปส่งท้ายนี้

ในคลาสนี้ เราได้เขียนบล็อกไปทั้งหมด 10 ครั้ง โดยมีทั้งบล็อกที่พูดถึงเกี่ยวกับ タスク และทฤษฎีต่างๆ ยังไม่แน่ใจว่าในอนาคตจะได้มาเขียนต่อมากแค่ไหน

แต่มั่นใจว่าจะมีวันที่กลับมานั่งอ่านบล็อกทั้งของตัวเอง และของเพื่อน ๆ แน่ๆค่ะ

ยังไงก็ขอบคุณบล็อกนี้ด้วย ที่จะเป็นเครื่องเตือนความจำให้เราว่าเราเคยทำผิดพลาดอะไรมา

และก็คงทำให้เราได้นั่งทบทวนทุกครั้งที่กลับมาอ่าน

แล้วก็ขอบคุณผู้เกี่ยวข้องทุกคน ทั้งอาจารย์ (ที่น่ารักและคอยให้กำลังใจเสมอ) และเพื่อนๆพี่ๆทุกคนที่คอยช่วยเหลือนะคะ

(ไว้เดี๋ยวจะโผล่ไปเม้นบล็อกของทุกคนนะคะ เย้)